Ο αναρχισμός στον κομμουνισμό. Εμμένοντας στην επαναστατική ανάγκη  (Πανοπτικόν: Θεσσαλονίκη 2014)

 

Αν «επαναστατική σκέψη» εξακολουθεί να σημαίνει κάτι, πιστεύω, δεν έχει μπροστά της αυτή άλλο δρόμο ανάπτυξης και καρποφορίας από το να άρει τη νοηματική διαφορά, ιστορικά προσδιορισμένη από συνθήκες οι οποίες έχουν ήδη αρθεί, μεταξύ των όρων. Αναρχισμός είναι μια ορισμένη ερμηνεία, η μόνη ορθή κατά την έννοιά του, όπως θα μπορούσε εύκολα να δειχθεί, του κομμουνισμού· κομμουνισμός είναι το ουσιώδες περιεχόμενο του αναρχισμού: θα μπορούσαν να παραμείνουν ως νοηματικές αποχρώσεις του συγκεκριμένου μετακαπιταλιστικού οράματος με ειδική έμφαση στην πολιτική διάσταση της αυτονομίας/αυτοδιαχείρισης, η πρώτη, και στην υλικοκοινωνική διάσταση της κοινότητας των θεμελιακών αγαθών, η δεύτερη. Και στις δύο περιπτώσεις η σημασία τους οφείλει να επεκταθεί στην ίδια τη φύση, ως δυνητικό υποκείμενο αυτορρύθμισης και ως ισότιμο μέλος της μεγάλης οργανικής κοινότητας του υπαρκτού.

Tο αναρχικό αίτημα είναι το κομμουνιστικό αίτημα της απελευθέρωσης όλης της δυναστευόμενης ανθρωπότητας (και της φύσης) από τη μάστιγα της κυριαρχίας-εκμετάλλευσης, που στην πράξη σημαίνει: αποεμπορευματοποίηση της εργασίας και της φύσης και συλλογικός έλεγχος των όρων ζωής των ανθρώπινων κοινοτήτων. Τίποτα λιγότερο δεν έχουμε ν’ αντιτάξουμε στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει αυτή τη στιγμή ο παγκόσμιος καπιταλισμός ενάντια στην ανθρωπότητα.

 

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

 

 Προλεγόμενα

 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ:

 1. Δοκιμές μιας αναρχικής θεωρίας για τον 21^ο αιώνα

2. Η έννοια του κομμουνισμού και το αυτοδιαχειριστικό πρόταγμα

3. Κρίση

4. To νόημα της κοινωνικής/αλληλέγγυας «οικονομίας»

5. Τί είναι η «άμεση δημοκρατία»; 

6. Λοιπόν, θα χυθεί αίμα;

7. Ο βαθμός μηδέν της δημοκρατίας

8. Εγκληματικό κράτος, εγκληματική κοινωνία

9. Υποτροπές της εχθροπάθειας

10. Casus belli

11. Το εκλογικό διακύβευμα και η ρητορεία των «άκρων»

12. Ανάμεσα στον Πλεύρη και τον Ανδρέα Πανταζόπουλο

13. «Αγαπητή Βίκυ Ιακώβου»: μια απάντηση για τον Λεβινάς

14. Ο αισθητισμός και ο φασισμός

15. Συγγραφείς και βία

16. Ποιος είναι ο δολοφόνος των ελλήνων συγγραφέων;

17. Gesundheit macht frei: θα επιτρέψουμε, λοιπόν, να γίνει η κοινωνία σανατόριο;

18. «Μη συστημικός φασισμός», ή παίζοντας με τις λέξεις

 

 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ:

 I. Ένας κλασικός του αναρχισμού (Πιοτρ Κροπότκιν, Αλληλοβοήθεια)

II. Η αληθινή φύση του ολοκληρωτισμού (Γιεβγένι Ζαμιάτιν, Εμείς)

III. Αντινομίες της επαναστατικής ηθικής (Αλμπέρ Καμύ, Οι δίκαιοι)

IV. Ο φιλοσοφικός στοχασμός σε συνθήκες κρίσης (Edmund Husserl, Η κρίση της

   ευρωπαϊκής ανθρωπότητας και η φιλοσοφία)

V. Ο νεοφιλελευθερισμός ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας (Naomi Klein, Το  

    δόγμα  του σοκ)

VI. Οικονομική γενοκτονία και διαστροφή της λογικής (Vandana Shiva, Η αρπαγή  

    της σοδειάς)

VΙI. To δουλεμπόριο στον κολοφώνα του καπιταλισμού (Siddharth Kara, Σεξ

    τράφικιν)

VΙΙI. Μερικές εφαρμοσμένες παρατηρήσεις για τον συσχετισμό οικονομικού- 

   πολιτικού (Γιάννη Βαρουφάκη, Παγκόσμιος Μινώταυρος)

 

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:

 Συνέντευξη στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς (Δεκέμβριος 2011-Οκτώβριος   2012)

Συνέντευξη στο περιοδικό Μόνο (Μάρτιος 2012)

Συνέντευξη στο περιοδικό Σημειώσεις της Στέππας (Μάιος 2012)